27 Mart 2014 Perşembe
14 Mart 2014 Cuma
13 Mart 2014 Perşembe
10 Mart 2014 Pazartesi
YİNE
7 mart oldu
sanırım
2 kasım ve 7 mart
Şimdi içerde
uyuyo. Yalan dolan dolu, hiçbir faydası olmayıp aksine,beni sürekli üzen
adam,aynı zamanda çok sevdiğim adam.
Yarın gidiyorum. Ben
konuşmasam da beni anlayacak olana.
O da bilse dur
demezdi bana,biliyorum.. kucağında ağladığım,ağrıları zorlukları birlikte
gördüğüm adam.
Vücuduna dokundum.
Dudaklarına. Yanaklarına. Boynuna. Hayat ne kadar vicdansız,belki başkaları
dokunacak aynı yerlere.. benim dokunduğum gibi hem de o da ona sarılacak,onu
özleyecek dimi? Bu düşüncelerle kaçtım yanından. Olamaz! Diye. Başka kimse
dokunmasın ona diye.
Bana nerdeyse hiç
iyi davranmasa da benimdi. Ya da ben öyle düşünmeyi seçmiştim.
Ne kadar acı! Olamaz!
Her beni
fırlattığında, yine kuduz bir köpek gibi onun dzinde buldum kendimi beni hiç
sevmeyen,değer vermeyen bir adam için onca şeyde bile.
Yarın gideceğim
için onunla vedalaşamıyorum. Giderken uyandır beni diyebildim sadece.
Kendimce çenemi
tutamayıp,söylerim ve o yine hiçbişey yapmaz diye korkuyorum. Ne olurdu tutup
kolumdan her şeyi bırak artık benimsin deseydi. DEMEDİ. Düşünmedi bile.
Onu çok sevdim. Kimsenin
sevemeyeceği kadar hemde.
7 mart sabaha
karşı..
6 Mart 2014 Perşembe
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)