ESKİDEN BANA DOKUNDUĞUNDA HER HÜCREM ALEV ALIRDI.

ESKİDEN BANA DOKUNDUĞUNDA HER HÜCREM ALEV ALIRDI.

Çok hastayım.,iliklerimde hissettiğim  bişey bu.

Belki kendi hastalığımla alakalıdır. Düşünmek istemiyorum bile.

Ama emin olduğum tek şey,bu kadar şey yaşamam gibi ölümümün çok traji komik olacağı. Bu kadar hastalığa ve saçma korkunç trajik tesadüflere göğüs gerip aptal bi şeyden ölücem. Mesela boğazıma kaçan bi parça su gibi.

Neanderthal adam iki gündür benle birlikte.

“BİRLİKTEYKEN OLMUYOR,AMA UZAKTA OLUNCA ÖZLÜYORUM.”

Aslında ilişkimizi özetleyen bi kaç cümleden biri de bunlar. Bunu sağlayan her ne varsa kökünden söküp atmak isterdim. Hem de öyle bi söküp atmak ki. Eğer kokuysa her şeyi diriltebilen  tek olgu onu da kırmak paramparça etmek isterdim.

Sırf bu döngüyü kırmak için. Ha var ha yok.. dışarıda herhangi bir arkadaşım,evin içine girdiğimizdeki tek ortak özelliğimiz aynı yatakta uyumamız. Birbirimize bu kadar benzememiz bizi tamamen başka yollara saptıran şey bence.

İkimizde kafamızdan geçenlerin ne olduğunu tahmin edebiliyoruz. Bu yüzden hem bi o kadar yakın hem bi o kadar uzağız birbirimize. Keşkelerle dolu hayatlarımız var. Ama o daha güçlü. Daha keskin benden.

Ben kaybetme korkusu olan biriyim. Onun yok mesela.

Hulk gibi bir adam sevdim. Öfke kontrol sorunu yaşayan, her durumda haklı. Sürekli sorun çıkaran. İçinde yaşayıp dışarıya hiç bi şekilde bişi çaktırmayan vb..

Sevmeyi eyleme dönüştürmeyi bırak düşünmeyen gel-gitli,uzlaşma anlayışı hiç yok,empati asla kurmaz. Kuramaz değil bak kurmaz. Huysuz çünkü..

Aslına liste böyle sonsuzluğa gidiyor. Eşitliğin diğer tarafına bakıyorum. Kendi adıma hiçbişey  göremiyorum. Normalde yaptığı davranışları bile benim üzerimde kurmak istemiyor.

ASLINDA BEN ÇOK KONUŞKAN BİRİYİM.

Bu ne demek biliyo musunuz?

Seninle konuşmak istemiyorum. Her ne olursa olsun,ilişki kuracağım,iyi davranacağim ve peşinden gideceğim kişi sen değilsin. Sana güzel cümleler kurmayacağım çünkü sen benim gözümde bu konumda biri değilsin.

Ben ulaşamadığımın peşinden giderim. Öyle insanlar beni kendilerine bilinçsizce bağlarlar. Aslında onlardan da çabuk vazgeçerim çünkü sallamam. Özgürlüğüme aşığım. Egolarım senin gözyaşlarından daha kıymetli,hatta bana ettiği hakaretlerden daha umrumda. Ama sen öyle değilsin. Kimse değil.

Benim aklımda yer etmen için canımı yakman lazım. Canımı yakan insanlar aklımda kalır. Bana iyi davranan insanları ise sallamam.ben mazoşistim galiba. İşte bu yollardan ilerleseydin her şey benim için daha kolay olacaktı. Senin cebimde ve beni seven tavrından tiksindim.

Diyemedi tabi. O yüzden saçma bahanelerin arkasına sığındı. O bahanelerin bi kısmını kendisine söylediğimde bile gülüyordu. Harbi saçmalamışım diye. Aslında o kadar kolaymış.

Gitmek isteyip. Gitmek. Feyz alınması gereken bi durum bu.

Galiba yanımda olduğunda sevdiğim tek şey, beni güçlü kollarının arasında koruması. Kendimi orda huzurlu hissetmem.

O kadar sevmeyi bilmeyen biriyim ki bende. Her sevgiyi başka bir ilişkiye benzetip ya da anımsatıp anımsatmadığına göre istiyorum. Bu sağlıklı bir hareket değil zaten.